مزاری و موج سواری

شیعیان افغانستان در سی سال گذشته همواره جنگ خانگی داشته اند. این جنگ خانگی تا زمانی که دولت کرزای روی کار آمد و تفنگ ها را جمع آوری کرد ، همواره وجود داشته  است. بخاطر جنگ خانگی احزاب بود که مردم به ستوه آمدند و همه از این جنگ خسته شدند و ضرورت وحدت و اتحاد را همه به جان و دل لمس کردند. حزب وحدت از این درک عمومی تولد یافت. جالب اینجا بود که همان کسانی که جنگهای خانگی را شروع کرده بودند و گوی سبقت را در این میدان از همه ربوده بودند، وقتی این خواسته عمومی را درک کردند همان افراد و احزاب نخستین افراد بودند که منادی وحدت و اتحاد شدند ؛ اما چون برای آن ها وحدت نه یک نیاز و ضرورت که یک ابزار برای رسیدن به قدرت و امیال شهوانی بود ، از آن نیز برای جنگ خانگی استفاده کردند و با یکه تازی و کودتا در صدد قبضه قدرت و حذف رقبا برآمدند. اگر دیروز با عنوان گروه و حزب خود بدنبال حذف دیگران بودند بعد از آن که بر اریکه قدرت تکیه زدند، با استفاده از عنوان حزب وحدت به دنبال جنگ و برادر کشی افتادند.

اکنون 19 سال از مرگ مردی می گذرد که کارنامه اش پر است از جنگ و جنایت و برادر کشی و  قتل و غارت ؛ اما با این وجود ، پرستندگان این مرد یا بخاطر عشق کور شان یا بدلیل منافع مادی و حزبی، با شارلاتانیسم و تبلیغات پر حجم، از او یک قدیس می سازند و اوصافی برای بر می شمارند که نداشت و کارنامه هایی برای او می سازند که عملکردش کاملا بر ضد آن بود.

می گویند: مزاری عامل اتحاد و یکپارچگی شیعیان افغانستان بود که این نه تنها دروغ محض است که واقعیت کاملا مخالف آن است. مزاری در طول عمر خود همیشه در جهت جنگ و خونریزی و کشتن رقبا گام برداشته و جنگ داخلی در میان احزاب شیعی توسط سازمان نصر شروع شد که مزاری تعیین کننده ترین شخص در این سازمان بود . زمانی هم که مردم شیعه از اختلاف و جنگ داخلی و برادرکشی که ارمغان مزاری و سازمان نصر بود، به ستوه آمدند و وجود اتحاد در میان احزاب شیعه به یک ضرورت تبدیل شد، مزاری و سازمان نصر بر موج آن سوار شدند و مزاری رندانه خود را در رأس آن قرار داد و بعد شروع کرد به عملیات های تصفیوی  تا شخصیت های دیگر را از میان ببرند و تمام قدرت را در دستان سازمان نصر قرار دهند. شهید صادقی نیلی فدای همین امیال قدرت پرستانه باند مزاری شد . شهید صادقی نیلی به حیث فرمانده عمومی حزب وحدت انتخاب شده بود که مربوط به پاسداران جهاد بود. بعد از شهادت مرموزانه صادقی نیلی ،‌ فرماندهی به یکی از فرماندهان سازمان نصر رسید و این سازمان که هم دبیرکلی حزب را در اختیار داشت و هم فرماندهی نظامی، در واقع تمام حزب را در اختیار گرفته بود و می توان گفت: حزب وحدت شده بود سازمان نصر و سازمان نصر حزب وحدت.

مزاری  بعد از آن که اینگونه قدرت را در قبضه خود گرفت، به تدریج همه پست های کلیدی را به مائویسم های بازگشته از کویته و کمونیست های ملحق شده به حزب سپر د و افراد متعهد و مؤمن را کنار گذاشت. میثاق وحدت که قانون اساسی حزب وحدت به شمار می رفت، با یکه تازی و ترکتازی مزاری کنار گذاشته شد و میل ، شهوت و خواسته مزاری شد قانون و هرکس با امیال بابه مخالف بود ،‌انگ خاین خورد. از شورای مرکزی و شورای نظارت تنها اسمی باقی مانده بود که سر انجام  عالیجناب بابه  آن را هم تحمل نکرد و با کودتای 23 سنبله اعضای شورای نظارت و بسیاری از اعضای شورای مرکزی را کنار گذاشت و حزب وحدت را رسما به حزب مزاری تبدیل کرد.

مزاری در طول سه سال قدرت در غرب کابل 23 جنگ علیه اقوامی چون تاجیک ، ازبک و پشتون و نیروهای اسماعیلیه و احزابی مثل حرکت اسلامی و بخشی از حزب وحدت به راه انداخت. در این سه سال مردم شیعه و هزاره در کابل هم از جانب دشمنانی که مزاری جنگ طلب ، بمباران و موشک باران شدند و مورد غارت و چپاول قرار گرفتند و هم از جانب وند های مزاری که برای خود هیچ حد و مرزی قایل نبودند، نه به خدا پایبند بودند و نه از شرف و خصال انسانی بویی برده بودند ، خدای شان شهوت بود و دین شان جنگ و غارت و مذهب شان بی بندو باری . در این وضعیت معلوم است که مردم بیچاره در غرب کابل در چه جهنمی زندگی می کرده اند. بی جهت نیست که از زبان مردم کابل در آن زمان سخنانی اینگونه گفته می شد:بیایید 7 خر و دو بز خود را ببرید و یک گاو ما را پس بدهید. به مزاری  لقب بز مندی داده بودند و به حزب وحدت ، حزب وحشت. حقا که حزب وحدتی که دبیرکلش مزاری جنگ طلب و خونریز باشد که قدرتی که بدون جنگ بدست آید بقول خودش مزه ندارد و سربازانش وندهایی که شپش و موهای جنگلی افتخار و تریاک شارژ کننده و نیرو دهنده شان باشد، حزب وحشت است و معلوم است که چه وحشتی حاکم کرده است.